O Couto, moito máis que urbanización difusa

No caso de Ferrolterra, en poucos lugares podemos comprobar de maneira tan axeitada o concepto de urbanización difusa como no Couto, controlado polas baixas densidades edificativas (vivendas unifamiliares) e polo seu pasado rural recente. Esta parroquia naronesa, onde viven en torno a 1000 habitantes, está formada por varias rúas en forma de serpe que conectan o principal vial de Narón co monasterio do Couto. Sí, tamén hai un monasterio. Pouco valorado e pouco coñecido, pero no pasado era o máis importante da comarca de Terra de Trasancos. Orientado ao mar, e actualmente en bo estado de conservación. 

Pero non viña a falar disto, se non da producción autóctona da zona: o pemento do Couto. E o segundo aspecto salieñable deste conxunto. Unha producción dun producto de calidade moi valorado no seu entorno, xa que non pican “por intervención dun santo”, como di a lenda. A zona de producción actual repártese pola comarca, e é moi apreciada en hostelería pola sua particular ausencia de picor.

O seu pasado rural, que antes comentamos, segue dando coletazos en forma de intercambios veciñais de productor agrícolas e gandeiros. Falamos en clase de que esto é, en sentido estricto, algo ilegal, xa que plantexa problemas de economía sumerxida pero..como arreglar isto? Parece complicado.

Estas tres particularidades definen O Couto como un lugar sen dúbida especial. A boa calidade de vida, o silencio, a cercanía da cidade, as bonitas vistas, a posibilidade do intercambio e da compra de productos na túa mesma rúa… Atractivo para residentes e para futuros productores. Neste senso, outras parroquias poderían competir có Couto, coma Sedes e Pedroso, máis tranquilas pero sen as panorámicas que dende aquí se observan. Ademáis, a cercanía da rede de parques e sendeiros naroneses nos permite un atractivo paseo pola ría.

O entorno rural no que nos atopamos encontra a súa complementariedad eco entramado urbano que se expande 1 km hacía o Noreste. Ferrol e Narón ofrecen as vantaxes da cidade a nivel comercial, industrial ou de ocio.

Se temos que destacar unha debilidade, esta é sen temor a equivocarnos o transporte público. Se ven o bus número 7 (Faisca – Correos) chega ata as inmediacións do Monasterio, queda lonxe de toda a avenida de Cornido, ata onde ben poderían chegar os seus servizos. Ademáis, a liña RENFE Ferrol- Coruña pasa moi preto pero non hai ningún apeadeiro, non gozando das vantaxes que si ofrece, por exemplo, o FEVE.

A simbiosis campo, cidade, mar, bosque e patrimonio que nos ofrece o Couto pódenos levar incluso a especular co patrocinio do lugar dentro dun plan máis alto a nivel municipal ou comarcal. Esta "cidade xardín" ben merecería unha reflexión nese senso.

Saúde!

Jorge Torres Machado.