A mariña lucense (sobretodo os municipios mais dependentes
da factoría de Alcoa) perdeu a súa identidade.
Coa construcción da factoría de aluminio chegaron multitud
de persoas procedentes, maiormente, de
Asturias e Castela e León provocando una “colonización” dos concellos mais
dependentes da factoría.
Esta colonización provocou que a identidade galega nestes concellos sufrira un
revés considerable. Algunhas desas persoas que acudiron a estos concellos a
traballar e a gañarse a vida renegaban da cultura galega. Un exemplo moi significante é o que pasou co
galego, moitas persoas renegaban do galego (outras adoptarono coma lingua
propia e de uso común) chegando incluso a provocar un “odio” ós seus fillo cara
o galego. Non foi raro ver aos adolescentes dicir que o galego non servia para
nada ou que solo servia para suspender no instituto incluso algunas destas
persoas hoxe en dia con mais de 30 anos continúan dicindoo e so o ven como algo
que existe para aprobar ou suspender no instituto por dicilo dalgunha maneira.
Tamén é común ver como algunhas destas persoas din que en “Galicia
solo hay aldeanos y brutiños” e a pesar de nacer en Galicia, e polo tanto, sendo galegos falan mal dos galegos e de Galicia para "promocionar" o territorio do que chegaron seus pais ou avós.
Non pretendo que olviden as raíces dos seus antepasados pero tampouco hai que ser tan cínicos como para falar mal da terra que seguramente deu de comer ós teus avós, os teus pais e incluso a ti mesmo
Kevin Prieto.
Kevin, de acordo. Pero son víctimas dun proceso de industrialización, especialización, dependente de insumos foráneos. Non cres? Cres que pasaría o mesmo cun desenvovlemento endóxeno?
ResponderEliminarAo meu parecer non pasaría o mesmo cun desenvolvemento endóxeno porque unha das virtudes de este tipo de desenvolvemento é a posta en valor dos propios recursos do territorio.
ResponderEliminarTamén teño a opinión de que este problema que xorde na mariña aparece por unha emigración en grupo, donde moitas persoas xa se coñecian antes de emigrar, polo que ó chegar ó novo territorio formouse unha especie de colonia coma se fose "little Italy" en New York (a moita menor escala evidentemente)
Yo creo que ese problema era algo que ocurría sobretodo en los primeros años,cuando todo un núcleo familiar tenía que cambiar de domicilio.Hoy en dia creo que estes problemas no se producen (o se dan muchísimo menos que antes) porque la mayoría de la gente que vino de fuera ya lleva mas de 20 años en la mariña,muchos de ellos tuvieron hijos aqui,hicieron nuevas amistades,etc incluso se da la situación de que la gente que llego de Asturias o de otras comunidades autónomas al jubilarse no regresaron a sus lugares de procedencia porque realmente ya no tienen nada que les ate a ese lugar en comparación con lo que pueden tener aquí donde vivieron los últimos años
ResponderEliminarMiguel
Si, tienes razón de que ese comportamiento fue mucho mas fuerte en los primeros años de la factoría pero en mi opinión este problema vuelve a aflorar en el actual periodo de crisis por motivo de que no hay trabajo para todos (provocando un sentimiento de rechazo al territorio), no es raro oir la afirmación "esto es una mierda, aqui no hay trabajo hay que irse pa' fuera"
ResponderEliminarVale, Kevin, pero como ves o futuro? pódese retomar unha estratexia territorial de desenvolvemento sostible na Mariña? como?
ResponderEliminar